.jpg)
Με δεδομένη την ανετοιμότητα που τον χαρακτηρίζει στα περισσότερα κομμάτια του παιχνιδιού και με πιο χτυπητό εκείνο της άμυνας (λόγω της απουσίας των δύο «πύργων» του), ο Ολυμπιακός επέστρεψε από το «σμαραγδένιο νησί» με πολλαπλά κέρδη.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αν έχανε το τρόπαιο, θα είχε κάνει κάποιο βήμα προς τα πίσω και αυτό ισχύει και για τον «επτάστερο», για τον οποίο θα μιλήσουμε πιο αναλυτικά παρακάτω.
Κατ’ αρχάς, κατέκτησε το 3ο συνεχόμενο Super Cup (είναι αήττητος στην διοργάνωση με 6 νίκες σε ισάριθμους αγώνες) «κόβοντας» με το δεξί το νήμα της νέας σεζόν και παίρνοντας την απαραίτητη ώθηση που προσφέρει πάντα μία νίκη απέναντι στον μεγάλο αντίπαλο. Πολλώ δε μάλλον, όταν εκείνος προέρχεται από πρωτάθλημα και Euroleague και από ένα καλοκαίρι στο οποίο διατήρησε τα 12/15 του βασικού κορμού και ταυτόχρονα αναβάθμισε το ρόστερ του.
Από ‘κει και πέρα νομίζω ότι για να εκτιμήσουμε το μέγεθος του “upgrade” που έχει κάνει φέτος και η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα για να αυξήσει τις πιθανότητες κατάκτησης της ευρωπαϊκής κορυφής, αξίζει να ρίξουμε μία ματιά σε ορισμένους αριθμούς που έχουν καθοριστική σημασία.
• Η νίκη που ήρθε ευκολότερα από όσο δείχνει το τελικό 86-85 (οι νικητές είχαν τον έλεγχο στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα και προηγήθηκαν με +9, 35 δευτερόλεπτα πριν το τέλος), επετεύχθη με συνολικά 13 ασίστ, ένα νούμερο που πέρυσι θα συνοδευόταν με ήττα. Και αυτό γιατί το εφετινό ρόστερ διαθέτει πολλούς παίκτες με το ατομικό ταλέντο για να δημιουργήσουν από μόνοι τους και να σκοράρουν. Όταν πετυχαίνουν 86 πόντους με 44,2% εντός πεδιάς, τι θα γίνεται τις φορές που η ευστοχία θα αγγίζει ή θα ξεπερνάει το όχι ακατόρθωτο 50%; Πέρυσι είχαν μ.ο. 19 τελικές πάσες στην Ευρώπη και σχεδόν 23 στην Ελλάδα και τις λίγες φορές που δεν άγγιξαν τις 15, αγκομαχούσαν να νικήσουν (71-65 τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ) ή έχαναν καθαρά (14 στην ήττα της regular season στην Βαρκελώνη και 12 στο χειρότερο περυσινό τους ματς στο Μιλάνο).
• Ο πρώτος τίτλος της σεζόν, όμως, ήρθε ταυτόχρονα και με την ευχέρεια που έχει ο 58χρονος προπονητής να διαθέτει, να εναλλάσσει αλλά και να χρησιμοποιεί ταυτόχρονα τρεις ποιοτικούς guard (Γουόκαπ, Γουίλιαμς-Γκος και Βιλντόζα), μειώνοντας κατά πολύ τα λάθη (και οι τρεις μαζί είχαν από μ.ο. 3,5 χαμένες μπάλες ανά παιχνίδι). Σκεφτείτε να γυρίσει και ο Έβανς.
• Τα δέκα εύστοχα τρίποντα που ήρθαν σε 25 προσπάθειες (40%), δείχνουν ότι οι βραδιές σαν κι αυτή του ημιτελικού με το Περιστέρι (7/32 τριπ.) θα είναι ελάχιστες και αυτό γιατί πολύ απλά, τα ελεύθερα σουτ θα είναι πάρα πολλά, με τόσο μεγάλη δύναμη πυρός μέσα στην ρακέτα. Και στις βραδιές που δεν είναι, τόσο οι ψηλοί θα έχουν κάνει party!
• Οι δύο «εσωτερικές» μετεγγραφές, αν μπορούν να χαρακτηριστούν έτσι οι επιστροφές του Βεζένκοβ και του Ντόρσεϊ (λόγω της πρότερης παρουσίας τους στην ομάδα), προσέδωσαν την εύκολη επαφή με το καλάθι και το “instant scoring”. Η απόδοσή τους, οι κινήσεις τους στο παρκέ και η γλώσσα του σώματος, δίνει την αίσθηση ότι δεν έφυγαν ποτέ! Ειδικά ο MVP Σάσα είναι τόσο εξοικειωμένος με το σκοράρισμα, αλλά κυρίως τόσο ψύχραιμος και σίγουρος για τον εαυτό του, που η επιδραστικότητά του, δεν επηρεάζεται καθόλου ακόμη κι αν τελειώσει πρώτο μέρος άποντος. Είναι φανερό ότι η δυσκολία της περυσινής σεζόν στο Σακραμέντο τον έχει δυναμώσει πνευματικά και στα μάτια είναι η κορυφαία μετεγγραφή της Euroleague.
• Γενικά, οι τέσσερις νεοαποκτηθέντες που πάτησαν παρκέ, συνεισέφεραν τους 50 από τους 86 πόντους του Ολυμπιακού, κι ακόμη δεν έχει πάρει μπρος ο Φουρνιέ, ο οποίος πέραν του σουτ, έχει ταχύτατο πέρασμα για διείσδυση ή midrange, ενώ ταυτόχρονα «διαβάζει» σωστά για να βρει τον ελεύθερο παίκτη.
• Ένα από τα μεγάλα κέρδη του διημέρου, όμως, ήταν και ο Φιλίπ Πετρούσεφ. Με μέσο όρο 18 πόντους και 8,5 ριμπάουντ σε 25 λεπτά συμμετοχής, ήταν ο ψηλός που έκανε την διαφορά κι έδωσε πολύτιμες λύσεις στην ομάδα του. Τόσο ο ίδιος που θέλει να παίζει, όσο και ο Μπαρτζώκας έκριναν ότι θα ήταν καλύτερο για όλους να δοθεί δανεικός και οι μοναδικοί που διαφωνούσαν ήταν οι ιδιοκτήτες της ομάδας. Όλα αυτά, βέβαια, πριν τραυματιστεί ο Μιλουτίνοφ και γι’ αυτό, ίσως, ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος έκανε και την σχετική δήλωση.
• Η υστέρηση του Ολυμπιακού στο διήμερο που μας πέρασε εντοπίστηκε κατά κύριο λόγο στην άμυνα (μέσο παθητικό 82 πόντων), αλλά και κατά διαστήματα στο αμυντικό ριμπάουντ, αλλά αυτό θα βελτιωθεί όταν επιστρέψουν ο Φαλ και ο Μιλουτίνοφ.
• Κλείνοντας τα των Πειραιωτών, θέλω να σταθώ σε μία δήλωση που έκανε ο προπονητής τους στην συνέντευξη Τύπου που άνοιξε την αυλαία της διοργάνωσης και είχε να κάνει με την παντελή έλλειψη ήσυχου βραδιού στην ομάδα! Είναι τόσο ψηλά ο εφετινός πήχης και τόσο δύσκολο το εγχείρημα της ιδανικής (ουτοπικό) αξιοποίησης του ρόστερ, ώστε να είναι όλοι στο μίνιμουμ της ικανοποίησης (ανέφικτο), που ακόμη και στις νίκες με επιτυχίες όπως η χθεσινή, θα υπάρχουν δυσαρεστημένοι. Και δεν στέκομαι τόσο στους Λαρεντζάκη και Μήτρου-Λονγκ, που δύσκολα θα βρουν χρόνο στην Ευρώπη, όσο στον Πίτερς (και τον Πετρούσεφ όταν επιστρέψουν οι ψηλοί), αλλά και το traffic που θα δημιουργηθεί στο “2” και “3”, όταν ξαναμπει ο ΜακΚίσικ. Τα πεπραγμένα του διημέρου για τον περυσινό πρώτο σκόρερ του Ολυμπιακού ήταν κατά μέσο όρο 2,5 πόντοι και 5 ριμπάουντ με 2/4 σουτ σε 13 λεπτά ανά αγώνα (και 9’ στον τελικό). Στα ίδια και χαμηλότερα νούμερα κυμάνθηκε και ο ρόλος του αρχηγού, Κώστα Παπανικολάου. Όσο σπουδαία και ίσως η πρωτόγνωρη είναι η εφετινή ποιότητα των «ερυθρολεύκων», άλλο τόσο και ίσως δυσκολότερο, όμως, είναι το έργο του Μπαρτζώκα για να κουμαντάρει σωστά το καράβι. Τον έχετε ακούσει πολλές φορές να παραδέχεται ότι κακώς χρησιμοποίησε τόσο πολύ έναν παίκτη (Φουρνιέ);
Παναθηναϊκός: Ήταν καλύτερος του αναμενόμενου, με «σβηστούς» τους διεθνείς!
Η αλήθεια είναι ότι στο κλειστό της Καλλιθέας, οι πρωταθλητές Ευρώπης με εξέπληξαν θετικά με την απόδοσή τους. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το πως παρουσιάστηκαν στα φιλικά προετοιμασίας, αλλά και το γεγονός ότι πολύ σημαντικοί παίκτες τους, είτε δεν έκαναν προετοιμασία (Ναν), είτε δυσκολεύονται πολύ να μπούν σε έναν έστω επαρκή ρυθμό, λόγω του βεβαρημένου καλοκαιριού από τις υποχρεώσεις τους με τις Εθνικές ομάδες (Μήτογλου, Ερνανγκόμεθ, Λεσόρ και ο Μπράουν, που έβγαλε τραυματισμό), είτε δεν μπορούσαν να βοηθήσουν (Όσμαν και Αντετοκούνμπο).
Παρ’ όλα αυτά, ο Παναθηναϊκός δεν δυσκολεύτηκε καθόλου από τον Άρη (σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό, που «λύγισε» στο τέλος το Περιστέρι) και τηρουμένων των αναλογιών, είχε πολύ καλή εικόνα απέναντι στον «αιώνιο αντίπαλο», που την δεδομένη στιγμή είναι ένα κλικ πιο μπροστά.
Έτσι όπως εξελίχθηκε το ματς, μάλιστα, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αυτός ο νικητής του Super Cup, αν στο σημείο που απέκτησε το momentum και προηγήθηκε με +5 (57-62, τρέχοντας ένα επιμέρους σκορ 5-18), δεν πέταγε στα σκουπίδια έξι συνεχόμενες κατοχές και δεν επέτρεπε στον Ολυμπιακό να ξαναπάρει πολύ γρήγορα το προβάδισμα με σερί 0-10, κρατώντας χωρίς πόντο για 4’07”!
222%20(3)%20(3).jpg)
%20(1).png)
0 comments: